تمام تردید های من

تمام تردید های من ، در دوستت دارم های تو ، بی معنا شدند !

هرگز تصور نمی کردم که روزی اینچنین به دام عشق گرفتار شوم . . .

و همچون کبوتری دلبریده از دنیا ، در بند چشمانت اسیر شوم . . .

هر روز که میگذرد ، قلب کوچکم بیش از دیروز تو را می خواهد 

آری ! اکنون دیگر بدون عشق تو خواهم مرد . . .

من بیمار عشق توام و تنها طبیب من ، دستان هستی بخش توست . . .

پروانه ی خیالم ، هر لحظه شمع چشمانت را می جوید ،

ولی افسوس که تلاشش بی حاصل است

دنیا را نمی خواهم ، آسمان را نمی خواهم ، چون تویی تمام دنیای من

آسمان همان چشمان توست ، حتی نفسهایت نفس های من است . . .

و اگر روزی دیگر بر نیایند ، بی شک خواهم مرد . . .